Dag 5 Even bijkomen in de parken.
Een beetje uitgeslapen deze ochtend. Zonder een echt plan te hebben richting Imperial Palace gegaan. Toen we het station uitkwamen zagen we een gigantische mensenmassa. Wat was hier aan de hand? Is er iets speciaals te doen? Oh ja, het is vandaag een feestdag iedereen is vrij. We vervolgde onze weg naar het Imperial palace waar je eigenlijk best weinig van zag. Dan maar eens iets van een ontbijtje scoren of in ieder geval koffie. In het Hibiya Koen park de koffie gevonden en daar relaxed een beetje rondgehangen. Een mooi parkje waar ook nog een Green Tokyo 2012 evenement was wat zoveel betekend als kleine tuintjes met bloemen e.d. in een groot park. Best leuk.
Volgende stop was Yoyogi park waar toevallig een of ander eet festival was. De mensen stonden daar in rijen van minimaal een uur te wachten tot ze een schelp met wat zeevruchten konden bestellen. Of een super lange rij voor wat op koekjes leek. Jappaners zijn zeker geduldig te noemen. Er was ook podium waar een meisje met een super mooie stem stond te zingen. Na haar voorstelling was er een live reclame voorstelling voor een of ander drankje compleet met een mascotte en een paar jonge meiden die een soort vraag en antwoord spel deden met het publiek. Had je een vraag goed dan kreeg een sixpack flesjes. Na afloop werden de drankjes uitgedeeld en het was best te drinken eigenlijk. Aan de ander kant van het Yoyogi park was het ook een drukte van jewelste. Er werd getrommelt, gebandmintont of de meeste deden ieder geval een poging daartoe, gevoetbalt, gedronken en gegeten, harp gespeeld en nog een tal van andere activiteiten. Ook nog een omheinde honden ontmoetingsplek; een voor de grote honden en een voor de kleinste. Ook hier is aan alles gedacht.
sᷰ avonds gingen we nog even kijken of er nog wat te beleven viel in de stad. Allereerst Roppongi. We waren de metro nog niet uit of werden door een Nigeriaan aangesproken waarbij hij meteen zijn kaartje liet zie met wel erg schaars geklede dames. Ok. We waren in zo een buurt beland. Na 3 van die gasten hadden we het alweer een beetje gehad. Maar wat eten dan. Thais; voedsel goed bediening vaag. Het was ook een vreemde gewaarwording om door een Nepalees in het japans aangesproken te worden. Bij binnenkomst lag namastee al op mijn lippen maar kon het nog net inslikken. Roppongi gelaten voor het wat het is en naar Shibuya gegaan, aangezien het al 11 uur was en we de sfeer er niet zo in zat dat we tot 5 uur door zouden gaan de terug reis maar aanvaard. Toch maar voor een van de laatste metroᷰs gegaan.
Het lukt me niet echt op fotoᷰs te uploaden. Misschien later.